Caveiras de obscenas dentaduras

Caveiras de obscenas dentaduras

De qué vos rides!
caveiras de obscenas dentaduras
armadas de dentes como navallas afiadas
para pronto lle arrincar ao pobo
anacos de carne a dentelladas
De qué vos rides!
adoradores do príncipe das moscas;
despexades as xentes das súas casas,
do mar, dos campos, das fábricas, da vida
e roubádeslles soños e esperanzas
De qué vos rides!
malditos e mil veces malditos,
adoración nocturna e regueiros de sangue polo día,
violentadores de inocentes, sementadores
de medos bíblicos e escuras enerxías
De qué vos rides!
decretades o estado de sitio e, infames,
asaltades aos humildes con aleivosía;
deixádelos sen sangue, sen alento, sen palabra...,
e aínda lles reclamades a alma na agonía
De qué vos rides!
Sodes praga de cascudas atoando os sumidoiros
na procura de preada e canonxías,
pero fóra o sol agroma e xa o vento debuxa,
no pentagrama do azul, una nova melodía

Manuel Blanco (Galiza).
(Públicado em Elipse núm. 3)